Παναγίτσα (1861)

Η εκκλησία αυτή αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου χτίστηκε το 1861 από τον Αθανάσιο Κυριακόπουλο (“Σούλια”) ως οικογενειακός ιδιόκτητος ναός . Έχει διαστάσεις 14x6,5μ. περίπου. Διαθέτει δύο εισόδους (δυτικά και νότια) και τέσσερα παράθυρα στη νότια πλευρά. Η βόρεια πλευρά σχεδόν ακουμπά στον επικλινή βράχο. Το μικρό καμπαναριό στη νοτιοδυτική γωνία έχει επίστεψη με μπαρόκ στοιχεία, πράγμα πρωτότυπο για την παραδοσιακή λαγκαδινή αρχιτεκτονική.

Στην εκκλησία αυτή ετάφη ο δημοδιδάσκαλος γιος του Αθανάσιου Κυριακόπουλου, Πέτρος. Η ιδιοκτησία παρέμεινε στην οικογένεια Κυριακόπουλου μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950 όταν οι γιοι του Πέτρου, οι ευεργέτες των Λαγκαδίων, Ευθύμιος και Κωνσταντίνος, αποφάσισαν τη συντήρηση και αποκατάστασή του. Ύστερα από τις εργασίες, δώρισαν τον ναό στον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Λαγκαδίων.

Μια παλιότερη εκκλησία αφιερωμένη επίσης στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου φαίνεται να υπήρχε επί Τουρκοκρατίας στον Επάνω Μαχαλά δίπλα στην Τούρκικη συνοικία (σημερινή Λάκκα και Βίγλα), με την ονομασία Παναγιά στα Πουρνάρια. Η εκκλησία αυτή πιθανότατα καταστράφηκε μαζί με το υπόλοιπο χωριό κατά τις επιδρομές του Ιμπραήμ το 1825-27. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, επειδή βρισκόταν κοντά στον Τουρκικό μαχαλά, η εκκλησία κύλισε μόνη της στη ρεματιά και βρέθηκε στην τωρινή της θέση.

Στις 13 Αυγούστου 2013, ο Σύνδεσμος των εν Αττική Λαγκαδινών προσέφερε στον Ναό περίτεχνη αγιογραφία με θέμα την “Κόιμηση της Θεοτόκου”. Η εικόνα αυτή χρησιμοποιείται για την καθιερωμένη λιτανεία που γίνεται στις γειτονιές του χωριού το απόγευμα της παραμονής του Δεκαπεντάυγουστου.